(na łańcuchu)

См. также в других словарях:

• łańcuch — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szereg połączonych ze sobą ogniw wykonanych zwykle z metalu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Złoty, żelazny, zardzewiały łańcuch. Zakuty w łańcuchy.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• acykliczny — «niecykliczny» ∆ chem. Związki acykliczne «związki organiczne o nie zamkniętym łańcuchu węglowym; jedna z podstawowych grup związków organicznych; związki alifatyczne, związki łańcuchowe» …   Słownik języka polskiego

• brytan — m IV, DB. a, Ms. brytannie; lm M. y «silny, duży pies wyhodowany w Wielkiej Brytanii, pochodzący od doga tybetańskiego, używany dawniej do walk na arenie i na wojnie; potocznie: każdy duży i silny pies podwórzowy» Groźne brytany strzegące domu.… …   Słownik języka polskiego

• karman — m IV, D. u, Ms. karmannie, blm «w indyjskich religiach i filozofii: suma uczynków człowieka popełnionych w okresie egzystencji, decydująca o charakterze następnego wcielenia w łańcuchu reinkarnacji; karma» ‹sanskr.› …   Słownik języka polskiego

• kotwica — ż II, DCMs. kotwicacy; lm D. kotwicaic 1. «stalowa konstrukcja z trzonem i ramionami (zakończonymi łapami), która rzucona ze statku (na linie lub łańcuchu), zagłębia się w dno i utrzymuje statek w jednym miejscu» Kotwica główna, głębinowa,… …   Słownik języka polskiego

• krótko — krócej przysłów. od krótki a) w zn. 1: ◊ Ostrzyc (się) krótko «ostrzyc (się) tak, żeby włosy nie były długie» ◊ Ubierać się krótko, nosić się krótko «nosić krótkie sukienki, krótkie ubranie» ◊ Uwiązać coś (np. krowę, cielę) krótko «uwiązać coś… …   Słownik języka polskiego

• kubłowy — przym. od kubeł w zn. 2 ∆ techn. Pogłębiarka kubłowa «pogłębiarka wydobywająca grunt z dna rzek, basenów portowych itp. za pomocą kubłów zamontowanych na łańcuchu bez końca, poruszającym się ruchem stałym wzdłuż tzw. drabiny opuszczanej jednym… …   Słownik języka polskiego

• łańcuch — m III, D. a; lm M. y 1. «szereg połączonych ze sobą ogniw, zwykle metalowych, tworzących rodzaj sznura, mający zastosowanie w technice, jako ozdoba itp.; czasem (zwykle w lm): okowy, kajdany» Złoty łańcuch. Łańcuch przegubowy. Łańcuchy kotwicy.… …   Słownik języka polskiego

• łańcuchowy — przym. od łańcuch a) w zn. 1: Komora łańcuchowa. Prom łańcuchowy. ∆ Pies łańcuchowy «pies uwiązany na łańcuchu w celu pilnowania domu, gospodarstwa; pies podwórzowy» ∆ mat. Linia łańcuchowa «linia krzywa płaska przestępna, przypominająca swym… …   Słownik języka polskiego

• miotać — ndk I, miotaćam, miotaćasz, miotaćają, miotaćaj, miotaćał, miotaćany 1. «wprawiać jakiś przedmiot w ruch z wielką siłą, tak aby przeleciał pewną odległość i spadł; rzucać, ciskać» Miotać kamienie. Miotać dyskiem. Działa miotają ogniem. ◊ Miotać… …   Słownik języka polskiego

• obroża — ż II, DCMs. obrożaży; lm D. obrożaży 1. «opaska zakładana psu na szyję, zwykle skórzana lub metalowa, umożliwiająca prowadzenie go na smyczy, trzymanie na łańcuchu itp.» Ozdobna obroża. Obroża z kolcami. Włożyć psu obrożę. Prowadzić psa za obrożę …   Słownik języka polskiego